Een jaar lang repeteren. Vier voorstellingen spelen op 1 dag, wat een drive wat een passie en vooral plezier. Ja ik ben het ook……Een trotse moeder. De vraag die zich bij mij gelijk opdringt is, maar waar ben je dan eigenlijk trots op, wat is dat? Ik ben trots op wie ze zijn zonder enige vorm van prestatie’s, bekers en medailles. Gewoon om wie ze zijn en hun eigenheid die ze laten zien en het lef hebben om links af te gaan als de rest rechtsaf gaat. Of om hun hoofd eens boven het maaiveld uit te steken wat niet altijd makkelijk is. Niet omdat ze met hun “prestatie’s” een gat in mijn zelfvertrouwen moeten vullen of mijn oude patronen moeten sussen. Als in dit geval mijn dochter op school dan te horen krijgt dat ze met wat zij het allerliefste doet geen medailles, bekers of zelfs maar een wedstrijd …